Φίλοι και Φίλες γειά σας....!
Αυτό το blog το έχω στο νου μου να το ξεκινήσω τόσο καιρό αλλά να πω την αλήθεια φοβόμουν. Τώρα θα μου πείτε τί... ? Πραγματικά δεν ξέρω τι από όλα.... Μήπως δεν με διαβάσει ποτέ κανείς είναι ένας φόβος, μήπως με κοροιδέψουν, μήπως.......μήπως....
Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας τις ιδέες μου, τις ανησυχίες μου, τα ονειρά μου (επαγγελματικά και μη).
Τι μου αρέσει:
Η αισιοδοξία
Η ζωή που είναι γεμάτη εκπλήξεις
Να ονειρεύομαι
και φυσικά πάνω απ΄όλα να ΔΗΜΙΟΥΡΓΩ
Οπως σίγουρα γνωρίζεται η ζωή μας έχει δυσκολέψει πάρα πολύ τα τελευταία χρόνια τους λόγους λίγο πολύ τους ξέρεται. Ο καθένας έχει αντιδράσει διαφορετικά σε αυτό που λέμε "κρίση". Εμένα μου βγήκε το δημιουργικό μου.
Εκατσα λοιπόν και σκέφτηκα (λόγω ανεργίας είχα πολύ χρόνο) να φτιάξω my dream job. !!! Τι ήταν αυτό που πραγματικά μου άρεσε να κάνω, που θα το έκανα και χωρίς να πληρώνομαι? ΄Ετσι βγήκε το Mary Rose.
Ας το πάρουμε από την αρχή λοιπόν.....
Λόγω της μητέρας μου (που ήταν Αγγλίδα) τα περισσότερα σχολικά μου χρόνια τα πέρασα σε Αγγλικά και Αμερικάνικα σχολεία. Οταν λοιπόν ο γυιός πήγε πρώτη δημοτικού σε ελληνικό σχολείο - τα είδα όλα. Δεν πίστευα την τόση μεγάλη διαφορά στα εκπαιδευτικά συστήματα. Περάσανε τα χρόνια και.... προσγειώθηκα !!
Βρήκα δασκάλους κουρασμένους, βαριεστημένους, απογοητευμένους που απλώς "πηγαίναν στη δουλειά τους" και από την άλλη μεριά είδα γονείς που "διαβάζανε" τα παιδιά τους , το ίδιο κουρασμένοι και αυτοί μετά από μία ολόκληρη μέρα σκληρής δουλειάς.
Μπήκα στο Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων, εκεί ήταν η μεγαλύτερη μου απογοήτευση. Δεν ερχόταν κανένας. Οι συναντήσεις ήταν πάντα με τα ίδια πρόσωπα. Σίγουρα υπήρχαν μερικοί που πραγματικά θέλανε να κάνουνε κάτι για το σχολείο των παιδιών τους αλλά.... δεν υπήρχε ανταπόκριση από πουθενά.
Βαρέθηκα λοιπόν και έφυγα και εγώ. Πάντα όμως έλεγα ότι δε μπορεί, κάτι πρέπει να γίνει. Τα παιδιά μας μεγαλώνουν σε ένα σύστημα που κανείς δεν αγαπάει. Πρέπει να τα μάθουμε εμείς να αγαπάνε το σχολείο τους-την κοινωνία τους- την εκπαιδευσή τους. Και στο κάτω κάτω η εκπαίδευση πρέπει να είναι ευχάριστη γιατί μόνο έτσι μαθαίνεις , περνόντας καλά. Το σχολείο πρέπει να σου αφήνει ωραίο συναίσθημα.
Επειδή εγώ από το σχολείο μου είχα πάρα πολύ ωραίες αναμνήσεις (ήμουνα μαθήτρια κάτω του μέτριου) θέλω και τα άλλα παιδιά μαζί με το δικό μου να πάρουνε από το σχολείο τους αυτό που είχα και εγώ. Εκεί λοιπόν μας μάθανε να σκεπτόμαστε, να ερευνούμε, να μοιραζόμαστε και η οργάνωση ήταν απίστευτη. Ο εθελοντισμός ήταν μέρος της εκπαίδευσης. Ο εθελοντισμός ήταν από τα ίδια τα παιδιά. Δεν ήταν μόνο - άντε κάνουμε ένα πάρτυ για την πενταήμερη - Μας μάθανε να δουλεύουμε και να προσφέρουμε για κάποιο σκοπό.
Οι σύλλογοι γονέων και κηδεμόνων ήταν Σύλλογοι Γονέων - Κηδεμόνων και Καθηγητών. Ολος αυτός ο εθελοντισμός γινότανε από όλους (δασκάλους-γονείς-παιδιά). Συνεργαζόμασταν όλοι για να προσφέρουμε. Εθελοντισμός δεν είναι αγγαρεία. Τα παιδιά μας νοιώθουν πολύ καλύτερα για τον εαυτό τους όταν δίνουν. Και στην τελική αυτό είναι που θέλουμε για αυτά τα παιδιά - να είναι ευτυχισμένα.
Ετσι λοιπόν συγκέντρωσα όλες αυτές τις δραστηριότητες και ιδέες που είχα συμμετάσχει όταν εγώ πήγαινα σχολείο και αποφάσισα να τις μοιραστώ μαζί σας.
Σιγά σιγά θα παρουσιάζω δράσεις και ιδέες για συγκέντρωση χρημάτων από Συλλόγους που δεν θα κοστίζουν τίποτα ή πολύ ελάχιστα , απλά το χρόνο των γονιών και των παιδιών ενός σχολείου. Η κάθε δραστηριότητα / δράση θά είναι προσαρμοσμένη για όλες τις ηλικίες.
Θα υπάρχουν οδηγίες για όλα. πχ Πως να μαζέψετε εθελοντές- Πως να τους καθοδηγήσετε για να ξανάρθουν - Πως να περνάνε καλά και οι εθελοντές (ένας λόγος για να ξανάρθουν).
Οι δραστηριότητες/δράσεις θα μπορούν να γίνουν απ' όλους τους Συλλόγους (όχι μόνο σχολικούς).
Εχω πάρα πολύ υλικό να παρουσιάσω αλλά πρωτα έπρεπε να σας πω αυτά τα λίγα πράγματα για εμένα.
Καλή διασκέδαση
